ในบทความตอนที่แล้วผมได้พูดถึงสังเวชนียสถาน ณ ลุมพินีอันเป็นสถานที่ประสูติขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปและยังบอกอีกว่ามีสิ่งสำคัญที่ประชาชนชาวไทยได้ร่วมกันสร้างเพื่อประดิษฐานไว้ที่นั่นเพื่อให้นักท่องเที่ยวที่ไปทัวร์อินเดียได้กราบสักการะเพื่อรำลึกถึงว่าสถานที่แห่งนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่ๆ ให้กำเนิดมหาศาสดาเอกของโลก ไม่ทราบว่ายังพอจำกันได้ไหมครับ แต่อย่างไรก็ตามอาจจะมีคนที่เพิ่งมีโอกาสได้ไปทัวร์อินเดียเป็นครั้งแรกและไม่ค่อยรู้เรื่องราวเหล่านี้มากนักงงๆ อยู่ว่าไอ้ที่เขาเรียกพระพุทธเจ้าน้อยนั้นคืออะไรแล้วแตกต่างจากพระพุทธเจ้าปกติอย่างไรดังนั้นในวันนี้เราจะมาไขข้อข้องใจกันครับ
ก่อนที่จะพูดถึงพระพุทธเจ้าน้อยต้องย้อนความไปถึงพุทธประวัติเมื่อคราวที่พระนางสิริมหามายาพระมารดาของพระพุทธเจ้าทรงมีพระประสูติกาลโดยวันหนึ่งขณะกำลังเสด็จประพาสป่าเกิดปวดพระครรภ์ขึ้นจึงเอื้อมมือขึ้นไปโหนกิ่งไม้เพื่อเตรียมตัวคลอดพระโอรส ซึ่งในขณะที่พระโอรสคลอดออกมานั้นเป็นที่แปลกและอัศจรรย์กว่าทารกทั่วๆ ไป กล่าวคือทารกนั้นเมื่อคลอดมาก็เดินได้ทั้งหมด 7 ก้าวและแต่ละก้าวที่เดินนั้นก็มีดอกบัวผุดขึ้นมารองรับและเมื่อถึงก้าวที่เจ็ด ทารกผู้มีบุญผู้นั้นก็ชี้นิ้วขึ้นฟ้าพร้อมกับเปล่งวาจาว่า “เราคือผู้ประเสริฐที่สุด” และ “ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย” ลักษณะเด็กน้อยชี้นิ้วขึ้นฟ้านี่แหละครับที่เราเรียกกันว่า “พระพุทธเจ้าน้อย”
ดังนั้นคราวหน้าหากเราได้มีโอกาสไปทัวร์อินเดียอีกครั้งหรือไปทัวร์ที่ไหนก็ตามที่มีรูปปั้นหรือรูปหล่อลักษณะนี้อยู่ให้เรียกรูปเคารพเหล่านั้นว่า “พระพุทธเจ้าน้อย” ครับ